Kraina lodu

Na samym początku chciałam Was strasznie przeprosić, ponieważ przez cały dzień nic nie dodałam ale mam ostatnio strasznie nauki i do tego problemy innego rodzaju. Ale postanowiłam, że ze względu na wszystko znajdę czas na bloga :) Więc juz niedługo bo 29 listopada będzie można obejrzeć go w kinach... Zapraszam do czytania posta, ponieważ można się dużo dowiedzieć o obsadzie :D A wam kto się najbardziej podoba z obsad?? Mi Mozil :D

ANNA (dialogi)             ANNA CIEŚLAK
 ANNA (wokal)              MAGDALENA WASYLIK
 ELSA   (dialogi)            LIDIA SADOWA
 ELSA ( wokal)               KATARZYNA ŁASKA
 HANS  ( dialog)           GRZEGORZ KWIECIEŃ
 HANS  (wokal)          MARCIN JAJKIEWICZ
 KRISTOFF                  PAWEŁ CIOŁKOSZ
 OLAF:                      CZESŁAW MOZIL
 DUKE:                      KRZYSZTOF DRACZ
 KRÓL:                      MIŁOGOST RECZEK
 OAKEN:                    JACEK KRÓL

  PABBIE:                  JANUSZ R. NO


Opis postaci :

Anna


Ma w sobie zdecydowanie więcej przebojowości niż gracji. To osóbka, która najpierw 
robi, potem myśli, ale jednocześnie trudno o kogoś cechującego się większym 
optymizmem i opiekuńczością. Jej największym pragnieniem jest odbudowanie 
utraconej więzi ze swoją siostrą Elsą. Kiedy Elsa przez przypadek uruchamia lawinę 
magicznych zdarzeń, w wyniku której królestwo Arendelle zostaje skute wiecznym 
lodem, Anna podejmuje się niebezpiecznej misji naprawy swego świata. Uzbrojona 
„wyłącznie” w odwagę, nieustępliwość i wiarę w innych dziewczyna wyrusza w podróż, 
by ratować swoje królestwo i rodzinę. 
 





Elsa
 
Na zewnątrz Elsa emanuje pewnością siebie, wydaje się wyniosła i zdystansowana. To 
jednak tylko pozory. Elsa żyje w ciągłym strachu, albowiem skrywa pewną tajemnicę… 
Otóż od urodzenia obdarzona jest mocą tworzenia lodu i śniegu. Jest to zdolność tyleż 
przydatna, co ekstremalnie niebezpieczna. Dziewczyna żyje pod stałą presją 
wspomnienia chwili, gdy jej magiczna umiejętność nieomal doprowadziła do śmierci 
młodszej siostry, Anny. Od tego zdarzenia Elsa żyje w izolacji, nieustannie próbując  
 
opanować swoją moc. Pewnego dnia w wyniku silnego wzburzenia emocjonalnego jej 
niezwykła moc wymyka się spod kontroli a całe królestwo spowija zima. Dziewczyna boi 
się, że staje się potworem i że nikt, nawet jej siostra, nie jest w stanie jej pomóc. 
 





Kristoff


Typowy człowiek gór. To silny i mocno stąpający po ziemi mężczyzna, który w życiu 
kieruje się własnymi zasadami. Na pierwszy rzut oka wydaje się być samotnikiem, ale u 
swego boku ma zawsze najlepszego przyjaciela – lojalnego i strasznie wyleniałego 
renifera Svena. Kristoff para się wycinaniem bloków lodowych, które sprzedaje 
w królestwie Arendelle. 
 




Sven

Renifer pociągowy o wielkim sercu, a jednocześnie lojalny przyjaciel Kristoffa. Pilnuje, 
by jego towarzysz był zawsze tym samym porządnym człowiekiem, którego zna i kocha. 
Udaje mu się to mimo, że nie potrafi mówić – porozumiewa się za pomocą znaczących 
parsknięć. Jego życie byłoby z pewnością idealne, gdyby tylko Kristoff przestał używać 
wymyślonego głosu renifera, wypowiadając się w imieniu Svena (tak jakby renifery 
rzeczywiście mówiły w ten sposób). 
 






Hans

Przystojny książę z sąsiedniego królestwa, który przybywa do Arendelle na koronację 
Elsy, gdzie poznaje jej młodsza siostrę Annę. Dorastając w towarzystwie dwunastu 
starszych braci, Hans przyzwyczaił się do bycia niemal niewidocznym. Anna bardzo 
dobrze to rozumie. Chłopak jest mądry, spostrzegawczy i szarmancki. Obiecuje nigdy nie 
odsunąć się od Anny, tak jak zrobiła to Elsa. Być może to właśnie on jest tym, kogo 
szukała przez całe dotychczasowe życie. 
 




Olaf

Jest dzieckiem magicznych mocy Elsy i najsympatyczniejszym bałwanem w całych 
górach otaczających Arendelle. Uwielbia się przytulać. Jego prostolinijność, otwartość 
 i nieprawdopodobna umiejętność dzielenia się… na śnieżne kule w całkowicie 
nieodpowiednich momentach są źródłem wielu niezręcznych, aczkolwiek zabawnych 
sytuacji. Olaf ma też najbardziej nierealne marzenie na świecie. Ale przecież co go nie 
roztopi, to go wzmocni. 
 




Książę von Szwindelkant

Swój niski wzrost rekompensuje arogancją. Chce za wszelką cenę zbliżyć się do nowo 
koronowanej królowej Elsy, oczywiście tylko do chwili, gdy jej trzymana w tajemnicy 
moc ujawnia się. Wtedy jako pierwszy nazywa ją potworem i stara się zbuntować 
królestwo przeciwko niej. Nie cofnie się przed niczym, aby objąć panowanie nad 
Arendelle. 
 





Marshmallow 

Ogromny bałwan zrodzony z magicznej mocy Elsy. Jest bezwzględnym strażnikiem 
odpędzającym intruzów od jej lodowego pałacu. Mówi mało, ale za to jaki ma cios...




Teraz może coś o polskich aktorach


Anna Cieślak


Ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Krakowie w 2004 roku. Jej debiutem
na małym ekranie była rola Julii Gajewskiej w serialu „Glina” Władysława Pasikowskiego
(2003-2004), a filmowym – rola Tesi Kluger w filmie „Karol. Człowiek, który został
papieżem” (2004). W tym samym roku dołączyła do obsady dramatu „Ono” Małgorzaty
Szumowskiej, a w 2005 roku brawurowo zagrała pierwszoplanową rolę Marioli
w polsko-luksemburskiej produkcji „Masz na imię Justine” Franco de Peny. Kreacja w
tym filmie przyniosła jej wiele nagród w tym Nagrodę Prezydenta Gdyni za najlepszy
debiut na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych. W latach 2005-2006 związała się z
serialem „Egzamin z życia”, a rok później – z telenowelą „Na dobre i na złe” (do 2007).
Powróciła też do roli Julii w serialu „Glina” (2007-2008) i pojawiła się w obsadzie „Czasu
honoru” (2008). Zagrała kobietę w ciąży w komedii „Jak żyć?” Szymona Jakubowskiego,
pojawiła się w roli córki Emila Fieldorfa „Nila” w „Generale Nilu” Ryszarda Bugajskiego
(oba 2008) oraz wzięła udział w niezależnej produkcji Jacka Lusińskiego „Piksele”
(2009). Kolejnym filmem z jej udziałem była adaptacja sztuki Aleksandra Fredry „Śluby
panieńskie” w reż. Filipa Bajona (2010). 

 






Czesław Mozil

Lider polsko-duńskiego zespołu „Czesław Śpiewa”. Pierwsze szlify muzyczne otrzymał 
w Duńskiej Królewskiej Akademii Muzycznej w Kopenhadze oraz w zespole „Tesco 
Value”. Polska usłyszała o nim w 2008 roku, wtedy to debiutanckim albumem „Debiut” 
zawojował polską scenę muzyczną, zdobywając uznanie zarówno branży muzycznej, jak 
i słuchaczy. 2010 rok to czas drugiego albumu – „POP”, który odniósł niemniejszy 
sukces. Po nagraniu dwóch płyt oraz ponad 500 zagranych koncertach muzyk 
zdecydował się na brawurowy melanż i w 2011 roku zasiadł w jury „X-Factor”. 
Telewidzowie tvn-owskiego talent show poznali go jako sprawiedliwego sędziego 
programowych potyczek oraz wrażliwego nauczyciela muzycznego smaku. Po tej 
telewizyjnej bitwie, przyszedł czas na kolejną płytę. Blisko 30 lat po uhonorowaniu 
Czesława Miłosza literacką Nagrodą Nobla, poetycki świat polskiego pisarza na nowo 
spotkał się z duchem Skandynawii i tak powstała płyta „Czesław Śpiewa Miłosza”. 
 








Katarzyna Łaska

Od 1995 roku na scenie muzycznej. Grała m. in w spektaklach: „Czarnoksiężnik z krainy 
Oz”, „Crazy For You”, „Fame” (Mabel), „Piotruś Pan” (Dorosła Wendy), „Grease” 
(Frenchy) i „Miss Saigon” (Kim), „Złe Zachowanie” i „West Side Story” (Marija) we 
Wrocławiu, w reż. Wojciecha Kościelniaka. Współpracuje z Teatrem Komedia, gdzie 
występuje w musicalu „Chicago” oraz z Kompanią Primavera w widowisku muzycznym 
„Kofta” granym gościnnie w Teatrze Buffo. Brała udział w wielu koncertach 
i programach telewizyjnych, m.in. „Dzieci Warszawy 1944-2004” z okazji 60-lecia 
wybuchu Powstania Warszawskiego oraz „Od Solidarności do Wolności” z okazji 
rocznicy wydarzeń sierpniowych z 1980 roku. gdzie wystąpiła z największymi 
gwiazdami polskiej sceny. Jej głos doceniany jest również w polskim dubbingu. Zagrała 
m. in. Arielkę w serialu „Mała syrenka”, Assanę w „Pamiętniku Księżniczki 2” i Mysię  
 
w serialu „Bracia Koala”. Zaśpiewała piosenki do wielu filmów Disneya m.in. „Wielki 
powrót Piotrusia Pana”, „Księga dżungli 2”, „Mój brat niedźwiedź”. 
Była finalistką XXIII Przeglądu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu. W 2004 roku zdała 
egzamin eksternistyczny i uzyskała dyplom aktorski Związku Artystów Scen Polskich. 
 









Paweł Ciołkosz


Aktor teatralny i filmowy. W 2007 roku ukończył Akademię Teatralną w Warszawie. 
Debiutował w „Trzech Siostrach” w reż. Nataszy Parry i Krystyny Jandy w Teatrze 
Polonia. Współpracował również z innymi warszawskimi scenami: Teatrem La M.ort, 
Teatrem Współczesnym, Och Teatrem oraz Teatrem Syrena. Od 2011 roku jest aktorem 
Teatru Polskiego w Warszawie. Występuje również w filmach i spektaklach Teatru 
Telewizji, a jego głos można usłyszeć w produkcjach radiowych i dubbingu wielu filmów 
fabularnych („Avengers”) oraz animacji („Lorax”, „Artur ratuje Gwiazdkę”). Ma na swoim 
koncie także role filmowe w „Torze” Krzysztofa Jankowskiego, „Braciszku” Andrzeja 
Barańskiego oraz „Generale” Anny Jadowskiej i Lidii Kazen. Grał także w serialach, m.in. 
w „Egzaminie z życia”, „Kryminalnych”, „Na Wspólnej”, „Ranczo” i „Wszystko przed 
nami”. 








 
Grzegorz Kwiecień

Absolwent Akademii Teatralnej w Warszawie (2009). W Teatrze Narodowym zagrał 
gościnnie w przedstawieniu Jacquesa Lassall'a (Pan młody w „Umowa, czyli Łajdak 
ukarany”, 2009). Otrzymał Wyróżnienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na 
XXVII Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi w 2009 roku. Od 2009 roku w zespole Teatru 
Narodowego. Na swoim koncie ma role filmowe: „Maraton tańca” (2010), „Enen” (2009), 
„Katyń” (2007) oraz serialowe: „Głęboka woda” (2013), „Czas honoru” (2011), „Ojciec 
Mateusz” (2009), „Teraz albo nigdy!” (2008), „Niania” (2007), czy „Klan” (2006). 
Swojego głosu użyczał w takich produkcjach jak: „Kopciuszek – inna historia” (2012), 
„Avengers” (2012), „Lorax” (2012), „Muppety” (2011), „Smerfy” (2011), „Kubuś 
i przyjaciele” (2011)







Tu bardzo fajnie opisana sceneria



Scenariusz „Krainy lodu” wymagał osadzenia akcji w monumentalnej scenerii gór,
śniegu, lodu i zamków. Autorzy filmu ponownie nawiązali w tej kwestii do baśni Hansa
Christiana Andersena, która dzieje się w Skandynawii. Zespół produkcyjny tworząc
fikcyjne królestwo Arendelle wykorzystał szczegóły z krajobrazu Norwegii. Położone
jest ono nad fiordem i spotkać można tam charakterystyczne budowle, takie jak kościoły
słupowe. Strome, majestatyczne góry stanowią idealne tło dla przygód Anny i Kristoffa.

Reżyser Chris Buck wyjaśnia: „W pewnym sensie jest to film drogi, więc sceneria
stanowi integralny element opowieści. Jednym z moich pierwszych mentorów był Eric
Larson, jeden z Dziewięciu Staruszków Disneya (Disney’s Nine Old Men). Zawsze
powtarzał: Świat, który tworzymy nie musi być prawdziwy, ważne żeby był wiarygodny.
A więc, o ile sceneria tego filmu w założeniu nie jest repliką skandynawskiego
krajobrazu, bo chcieliśmy stworzyć jego własną wersję, to widzowie będą postrzegali ją
jako coś znajomego.”

Kierownik artystyczny Michael Giaimo dodaje: „Chcieliśmy stworzyć intymny świat
posiadający magiczną i dynamiczną scenerię, który mógłby być łatwo rozpoznawalny
przez kolejne pokolenia widzów. W Norwegii znaleźliśmy kulturowe tło, jakiego

wcześniej nie eksplorowaliśmy. Pomyśleliśmy zatem: Fajnie byłoby połączyć
monumentalną przyrodę, architekturę i estetykę kostiumów ludowych tego kraju.
Można odnieść wrażenie, że świat ten pochodzi z disnejowskiego klasyka, jednak jest on
całkowicie inny”.

Giaimo i jego zespół inspirowali się norweskim bunadem – tradycyjnym bogato
zdobionym i kolorowym strojem ludowym. W całym filmie przewija się też rosemaling,
styl zdobnictwa ludowego występujący w różnych okresach historii Norwegii. Widzowie
odnajdą go na ubraniach, w architekturze, a nawet w magicznych lodowych tworach
Elsy.

Już na wczesnym etapie pracy nad filmem jego twórcy wiedzieli, że po ujawnieniu
tajnego daru Elsy, dziewczyna wykorzysta magię do zbudowania majestatycznego
pałacu lodowego. Jak opowiada producent Peter Del Vecho: „Wysłaliśmy kilku
przedstawicieli zespołu produkcyjnego do znajdującego się w Quebeku Hotelu
Lodowego. Ich zadaniem była obserwacja gry światła na śniegu i lodzie”.

Budowla ta powstaje co roku od nowa i stoi tylko przez cztery miesiące. Do jej
stworzenia potrzeba 15 000 ton śniegu i 500 000 ton lodu. Grubość niektórych ścian
przekracza 1 metr. „Jest tam zimno” – opowiada Chris Buck. „Światło słoneczne
rozszczepiające się w lodzie jest niesamowite. Od kiedy to zaobserwowaliśmy,
wiedzieliśmy, że pałac Elsy będzie spektakularny”.

Ale zadanie nie było łatwe. Jennifer Lee opowiada: „Nad opracowaniem technologii
niezbędnej do zrealizowania jednego tylko ujęcia, w którym Elsa buduje swój pałac
pracowało 50 ludzi. A jest ono tak skomplikowane, że każdą klatkę renderuje się przez
30 godzin. To jest doskonały przykład pracy, jaką zespół włożył w tę produkcję. I to
naprawdę widać. Film jest naprawdę piękny!”.